درسال1375، مجموعه شعری کم حجم به نام « ریشه های روز»ازمن به چاپ رسیدکه ماجرای چاپ آن ودرگیری هایم بانشرشروه رادریادداشت هایم نوشته ام وشایدروزی هم به آن بپردازم.نام کتاب رااستادمنوچهرآتشی پیشنهاددادندکه برای من افتخاریبزرگ بود. ایشان مقدمه ای مفصل نیزبرکتاب نوشتندکه بنابه عللی چاپ نشدواصل نوشته درکتاب خانه ی شخصی من موجوداست. ازآن جاکه به مرورزمان، تمام شعرهای نوونیمایی کتاب رادراین وبلاگ گذاشته ام، نوشته ای کوتاه اززنده یاداستادمنوچهرآتشی که درارتباط باآن شعرهاست وتحت عنوان معرفی کتاب چاپ شده رادرپی می آورم ویاداستادراگرامی می دارم :

محمدغلامی ازشاعران جوان وبسیارمستعد(بوشهر- دشتستان)است.وی ازابتدای انتشارآئینه ی جنوب بااین نشریه همکاری داشته واشعارخودودوستان دیگرش رابرای ماارسال می داشته ومی دارد.غلامی به جای مقدمه ی کتابش ، چنین آورده است :

شعررمزی است

تصویرزلال اشک

پژواک شکستن

شعرگنجشکی برلانه ی مار

رنگ آوازخروس

شعرفریادسپیدی

بربام بلندعمر...

هریک ازاین سطرهاراکه بازخوانی کنیم، تصویری ازتصورغلامی ازشعررادرآن می بینیم. تصویری ازیک ذهنیت ساده وزلال خط وسایه گرفته وجابجادرهمه ی شعرهانمودهای عینی وذهنی یافته است. درشعرهاهم« رمز»هست وراز، هم«پژواک شکستن »- که دردباشد – هم سرخی آوازخروس که سپیده دمان راشیارمی زند. هم هراس مرگ که پروازناتمام گنجشکی برکنام مارآن رانمایش می دهد.

هرتارمو

رودی فرورونده دراعماق

تصویرروزهای گریزان.

هرتارمو

راهی تادره های برفی پیری

دردا که عمرمزرعه ی جوبود

وسیلی تش باد.

این شعر، وتعدادی ازشعرهای پیش ازغزل هاومثنوی ها، می تواند نمونه والگوی خوبی برای خودغلامی باشدتادریابدکه ایجازوشکل وریتم شعرچگونه دریک زبان ساده وبی حاشیه می توانندکارسازشعری کامل شوند. ونیزسبب شودکه شاعر، دریابدکه مقدارزیادی نیازبه پرداخت زبان شعری خودداردتاحس وکلمه، به یگانگی برسندودرفضایی که بایاری بندهای شعری به وجودمی آید- هیأت ووضعیتی زنده وآشناپیداکند.

غزل هاومثنوی های غلامی نیزدرجای خودزیباوسرشارازحس شاعرانه اند. به امیدبالندگی بیشتروتوفیق روزافزون این شاعرجوان.

م. سورنا

_____________

هفته نامه ی آیینه ی جنوب- سال چهارم شماره ی 127- شنبه 23فروردین ماه – سال 1376

 نوشته شده توسط محمد غلامی در دوشنبه 89/12/2 و ساعت 12:12 صبح | نظرات دیگران()